Het voorlaatste gedicht des Vaderlands van Els Moors is een bijzondere nieuwjaarswens.

Dapper

Ik voel een groot verlangen om
Dit oude jaar de vuilbak in te gooien
Ik ken de scherpe randen van zijn zomer
nog en al zijn andere seizoenen

Op het eind van alles blijft
een mens gewoon een mens
niet in het minst -ikzelf-weerloos
klaar om in dit mistig winterlicht

Te bezwijken aan de apocalyps
die voortduurt zolang wij er niet
in slagen om één iemand te redden
die er niet toe doet bij deze

Ik wens je vogels liefste
bloemen koffiemolens alles
wat jouw ijdele verlangens kan
laten knarsen en ik ontneem je

graag het laatste restje hoop
op jouw privé-geluk een stalen jet
en op het eind daarvan kapitalistisch
onstuimig en frivool: de dood

in het lege jazzy jaar dat voor
ons ligt zal ik opnieuw eenzaam
en geheel op eigen wijze
in jouw naam dapper zijn, beloofd.

Met dank aan de Nationale Loterij en haar Spelers.
Met de steun van het Cultureel Samenwerkingsakkoord tussen de Franse en de Vlaamse Gemeenschap.