Het dertiende gedicht van de Dichter des Vaderlands, Charles Ducal, is geschreven naar aanleiding van de Werelddag Dementie. Deze dag heeft een speciale betekenis voor bijzonder veel mensen, die met deze vreselijke ziekte geconfronteerd worden, ook voor de dichter die zijn vader in zijn laatste levensjaren langzaam aan deze ziekte zag bezwijken.

Oude vrouw

Het is stil in de straat. Nooit komt een man

voorbij met een brood in zijn armen.

Aan een hand hangt een bril, hulpeloos,

als een druppel aan een afgesloten kraan.

De vrouw in de rolstoel wordt niet meer warmer.

Een fotoboek is tegen de winterkou bovengehaald

en ligt als een ingeving naast de kachel.

Uit de klok hangt de koekoek stomweg omlaag.

Wat zij gemist heeft tast in haar rond

als een blinde geleid door een dwalende hond.

Het is stil in de straat. Iedere dag wacht dit kind,

al jarenlang, ontheemd, ondervoed.

Het wordt nooit warmer. Nooit komt een man

voorbij met een brood in zijn armen.