BEHALVE JIJ

Je dood is nieuws. Je ligt als sterfgeval

onder de velen, een moedeloos getal

waarin ik je verlies, een vreemde

taal waarin ik je moet delen.

Ik wil jou alleen. Grijp dit touw,

het reikt tot de bodem, grijp het

zodat ik je op kan trekken naar het licht.

Ik wil mijn hand op je ogen leggen:

kom, sta op, hier zijn je kleren,

je schoenen, trek ze aan, ik wil dat

je de hele weg van waar ik je verloor

tot waar ik je vond, teruggaat.

Iedere stap, ieder gebaar, iedere seconde

wil ik terug: je hand op de tafel, je roep

door het huis, je lach in mijn rug,

je spoor in mijn spoor op het laken.

Het kan niet, ik weet het, maar het moet.

En pas als de weg vrij is, laat ik je gaan.

Ik kijk je na. Je komt niemand tegen.

Zolang ik kijk is vandaag

geen mens overleden,

behalve jij.

Charles Ducal