• Gedichtenkrans

    GEPERSONALISEERDE GEDICHTEN GEDICHTENKRANS

Alfabetische lijst van dichters

 


 

Credo (voor M.D.) – Sylvie Marie

De heer M.D werd geboren te Doornik op 24 november 1933 en overleed te Sint-Denijs-Westrem op 19 januari 2021. Een hartelijke man die heel erg hield van gezelschap en een glas, maar ook graag zijn eigen weg ging. Als contremaître was hij vroeger werkzaam in een textielbedrijf waar hij verantwoordelijk was voor de kleuringen van stoffen. Het maakte hem heel gevoelig voor combinaties en texturen. Donker paste niet in zijn garderobe. M. was zijn leven lang nieuwsgierig en toegewijd.

 

credo

 

 

Voor M. D.

 

 

als je nu eens de ramen opent, kijkt of iets

of iemand binnenwaait, je aan bloemen ruikt

een glas vult, de radio aanzet, klinkt

op de dageraad, niet klaagt, dankbaar bent

je niet laat commanderen

 

en als je nu eens vindt dat het niet is

omdat je maar van stof bent en tot stof terugkeert

dat je je niet in de beste stof mag hullen, je zulke

geoefende vingertoppen hebt, dat ze van textuur

kunnen proeven, zulke ogen dat ze in kleuren

en patronen verhalen horen

 

als je nu eens zo wel doet – ça doit être parfait,

pas moins que parfait – en niet omziet

maar tegelijkertijd verwonderd blijft

nieuwsgierig, ja, je niet laat commanderen

 

en als je dan gaat glunderen, met kinderen

je niet door vooroordelen laat hinderen, de fiets neemt

de auto laat, wijn walst, je neus volgt, arm

in arm met haar de ruwe randen van Ierse

kliffen afwandelt, de woeste winden van de Highlands

opzoekt, kortom, land betreedt

dat zich niet laat commanderen

 

als je dan, als zij gestorven is, een trage buiging voor

haar maakt, waar je jaren over doet, zo langzaam dat je

naar de grond toe groeit en dat het wel duidelijk is

dat zij het was die je overeind hield, maar

dat je zelfs zo nog grappen maakt, fier knipoogt,

complimenteert, stil maar oplettend geeft en geeft en geeft

zonder dat je je daarvoor ooit liet commanderen, dan

heb je goed geleefd

 

 

Sylvie Marie

Een woordenwisseling (voor A.D.C.) – Maarten Inghels

Meneer A.D.C. werd geboren te Gent op 18 juli 1936 en overleed op 1 december 2020 te Antwerpen. Hij is gedurende zijn leven vaak van beroep veranderd en was onder andere chocolatier, kok, beeldhouwer en aannemer. Hij was een groot verteller die over alles wel iets wist. Hij hield van zijn vrijheid. 

 

EEN WOORDENWISSELING

 

Je begon met vader, moeder en een naam voor het monster

 

Onder je bed. Je zocht je weg in de taal van A tot Z en verdwaalde

 

Dan in een eigen verhaal vol vloekwoorden, liefkozingen, stopwoorden.

 

Een soldaat leerde je Freiheit zeggen dat klonk als het fluiten

 

Van een bom. Van sommige zinnen wist je nooit chocolade te maken

 

Maar meestal had je je mond vol van de naakte wereld. Liefde

 

Kent de moeilijkste woordenwisseling, weten we, verdriet

 

Onhoorbare. Er zijn woorden die je inslikt en een leven lang

 

Voor jezelf houdt. Voor de dood hier landde, had je altijd

 

Het laatste woord, voor het leven dat op je lippen brandde.

 

 

Maarten Inghels

Voor A.V. – Max Greyson

Mijnheer A.V. werd geboren in Merksem op 7 februari 1931 en overleed in Brasschaat op 21 november 2020.

 

Hij was een man vol vreugde, hij leefde voor menselijk contact, familie en natuur.

 

 

voor A.V.

 

Geen man is een eiland

jij mens van mensen

wandelt door de natuur

speeltuin van je geest

gidst ons op het stille landschap

langs al wie je kent, wie je bent

 

Je hebt je nooit verstopt

smokkelde steeds het amusement

tussen je woorden mee, nipte de foliekes

guitig uit een borrelglaasje

at een speculaasje tegen het niezen

met een kodakske in je hand

 

Nu nog grijp je ons vast, ontwikkelt ons

door je blik en legt ons zacht

naast elkaar in je fotoalbums

vouwt ons open als een herinnering

aan het licht dat door de bladeren komt

en landt op je trotse gezicht

 

Max Greyson

Voor S. – Max Greyson

Mevrouw S.  werd geboren in Boedapest op 23 oktober 1939 en overleed in Hoboken op 9 oktober 2020 aan de gevolgen van Covid-19. 

 

Ze was een bruisende vrouw, een dame met een ongelooflijke veerkracht. Ze hield het leven bij de teugels en niet omgekeerd, ze was zo iemand voor wie je graag dingen deed.

 

 

Voor S.

 

 

Zullen we reizen

door de nacht, met het licht van straatlantaarns

dat morsecode over onze handen werpt

 

Van grootstad naar grootstad

doorheen het continent dat jij als geen ander kent

de talen die je spreekt, alsof het mensen zijn

 

Zullen we uitrusten op de oevers van de Donau

waar jij je eerste woord en je eerste rok

 

Toen wereld nog in je vingers paste, het broeien begon

rond je bevende hart, je bleef de revolutie altijd voor

met mannen aan je voeten, geliefden aan je arm

 

Of plukken we citroenen in Göteborg

maken er limonade van, voor onderweg

naar het diepe Zuiden, het verre Oosten

en weer terug

 

Rijden we in het ritme van lijnen en punten

naar een meer gematigd klimaat

om uit te rusten aan de Schelde

 

De rode loper van lantaarns langs de weg

met wat goede wil en wat verbeeldingskracht

zijn deze strepen gebroken licht het vuur en de stilte

die je thuis hebben gebracht

 

Max Greyson

 

fonkelvonkend (voor L.B.) – Sylvie Marie

De heer L. B. werd geboren op 5 juni 1933 en overleed in het ziekenhuis te Gent op 30 oktober 2020 aan de ziekte COVID-19. Het was een harde werker. Zowel het ondernemen als het jagen zat hem in het bloed, kreeg en gaf hij door van vader op zoon. Hij was nog heel actief en bij de pinken en het was zijn wens om zowel fysiek als mentaal niet te moeten aftakelen.

 

 

fonkelvonkend

                voor L. B.

 

een jager jaagt, dus jaag je

op de wind, op momenten als dit,

geschikt om jezelf los te knopen, los

uit de oksel van de boom

 

je ledematen worden nerven

je huid bladmoes, je ruggengraat steel

je aders de aders van dit seizoen

 

heengaan leer je niet van vader op zoon,

je zoekt het uit, zelf en zeker, zoals

een noeste werker altijd doet

 

je doet het gewoon

je buiteltuimelt, cirkelkringelt, zonnezingt

in het fonkelvonkende vuurrood

waarin je bent verschoten

 

neen, je valt niet neer in deze aarde

je landt, kroont deze herfst

tot de mooiste in jaren

 

Sylvie Marie

 

 

ZONDER TITEL/Ik heb meer woorden dan jij (voor S.N.) – Lies Van Gasse

Mijnheer SN werd geboren op 12/11/1976  en overleed plots op 2/11/2020 in Ons Erf te Brugge  

 

ZONDER TITEL/Ik heb meer woorden dan jij

 

voor SN

 

 

Ik heb meer woorden dan jij,

maar jij weet beter waar ze voor dienen:

 

voor verende luchten,
voor de zachte wind op je gezicht,
voor de fladderende stemmen rondom.

 

Dit alles verzamel je in potjes
die op de rug van je hand balanceren,
van jou naar mij, van mij naar jou
behalve dan wat je verstopt.

 

Wat had ik graag één van mijn woorden
in zo’n potje gestoken, geruild

 

voor een schelp met een zeebries,
voor kindersnoetjes, plagerijen, handgeklap,
voor de omtrek van iets dat je dacht,

 

maar je keerde de zee in lucht
en het zand in water
waarin je onderging,
zo zorgeloos

 

en behendig je wereld in.

 

Lies Van Gasse

 

< / div > (voor M.V.D.M.) – Paul Bogaert

M. V. D. M. werd geboren in Brecht op 26 juni 1955 en overleed op 24 maart 2020 in Leuven.
Vader, frontenddeveloper, muzikant en knutselaar, veelzijdig, intelligent en getalenteerd.

(English version below)

 

</div>

 

Je hebt zoveel gereisd. Met

je tokkelende vingertoppen. Online, offline

naar alle hoeken van het Bijberoepengebergte, de Hobbyvalleien,

in de geur van metaalverf en contrabashars

 

langs jouw lievelingswegen. Als daar zijn:

de Korte Codestraat, het Pizzicatoplein, de Tangorivier,

via de Lange Concertinalaan naar de Grote T-Shirtmarkt

in het Moppendorp, al die fantastische Fantasysteden.

 

Je hebt zoveel gereisd. In je hoofd:

hoe het eruitzag, hoe het er zou uitzien,

hoe het klonk of moest klinken. Tot in

de Stilstandsteeg, eenrichtingsverkeer naar men zegt.

 

In de Wysiwyg-wijk staat je handel in snoep

voor de oren nu leeg. Niet langer wandelen

je vingers overal heen. Zoveel dingen

waaraan nog de laatste hand moet worden gelegd.

 

Paul Bogaert

 

Read More

Recept (voor M.D.B.) – Maarten Inghels

Mevrouw M.D.B. Werd geboren op 14 december 1937 te Nijlen en overleed in het AZ Sint-Elisabeth te Herentals aan ziekte Covid-19. Zij was een goedlachse dame, gehecht aan haar familie en de jaarlijkse wafelenbak met Allerheiligen.

 

RECEPT

 

Voor M.D.B.

 

Ik ben ervan overtuigd dat wie wafels weet te bakken

het recept van het leven kent

zoals M.D.B uit Bevel haar geheim beslag welwillend deelde.

 

Breng een liter melk van mededogen zorgzaam aan de kook

met honderddertig gram afgeroomde kennis

tot de eigenzinnigheid haar vetten onzichtbaar heeft vermengd.

 

Meng zeven gram grappen

met een kwartje kilo zelfrijzend zelfvertrouwen

en drie eetlepels hartstocht. Een snuif luiheid.

 

Kluts wie je liefhebt

een voor een onder het mengsel

tot het schuim je aan de lippen staat.

 

Optioneel: een blik weemoedige herinneringen op alcohol.

 

Huil kort boven de kom

je zoute spijt

maar vergeet snel waarom.

 

Dans drie pirouettes in de keuken

terwijl het gemis gistend rijst.

 

Maak het ijzer heet en brand je tong

aan het ongeduld van de tijd.

 

Maarten Inghels

Orfeo (voor F.G.) – Peter Theunynck

De heer F.G. werd geboren in Gent op 11 oktober 1938 en overleed in AZ Alma in Eeklo op 15 mei 2020. Hij was doctor in de klassieke filologie, toondichter en priester. Hij had een groot hart voor mensen.

 

ORFEO

 

Voor F.G.

 

Je spoorde naar het Vaticaan: daar moest je zijn

voor alles over god en de antieken.

Je kwam terug als mens, onhandig als altijd,

 

stak de fonduepan in brand en wakkerde

de honger aan van pukkels die in banken zaten.

Je wekte hen met de trompetten van Orfeo.

 

We hingen in die jaren alle heiligen aan het infuus.

Toch vond je psalm gans onverwacht de weg

naar dorpen die achter de boerenkreken lagen.

 

In kamers met te weinig vensters en te lege stoelen

gaf je gehoor aan stemmen die nooit zonlicht zagen.

Je brak je brood met hen, je dronk met hen een beker.

 

Niemand haalde meer uit halve woorden,

niemand viel zo weinig in de rede, niemand

bracht je zo behendig van het wrede naar de vrede.

 

Nu zijn ze hier om jou gekomen.

Er waren nieuwe tolken nodig boven.

In Rome zochten ze, in Eeklo hebben ze gevonden.

 

Peter Theunynck

Rand (voor M.V.) – Astrid Haerens

M.V. werd in 2018 gediagnosticeerd met jongdementie en kreeg kort daarna een zware beroerte. Sindsdien leefde hij in Woonzorgcentrum St.-Carolus te Kortrijk.

Op 9/05 overleed hij, de oorzaak is onbekend.
M. werd 61 jaar. Hij was een rebel met een gouden hart.

 

 

Rand (voor M.V.)

 

zoals een zon achter wolken

een vermoeden geeft van haar bestaan

zo schemer jij door in mij:

nooit laat je me alleen

en wanneer ik koppig verder ga

zien jouw ogen hoe ik mijn stappen zet

langs smalle paden, slingerwegen

jij kent de wispelturigheid van een wezen

terwijl je vocht tegen orkanen

met keien in je zakken

verloor je tot slot de strijd

toch proeft jouw mond nog steeds

het zoet in mij, spreekt je lach

doorheen mijn lippen

loodst me als het trouwste dier door dag en land

als ik je even niet meer vind
sta ik op, kijk naar de lucht

zie boven de nevel

een gouden rand

 

 

Astrid Haerens

Echo (voor M.V.) – Sylvie Marie

                De heer M.V werd geboren op 21 juli 1942 en overleed in het WZC De Meers te Waregem op 13 april 2020 aan de ziekte COVID-19. Hij was leerkracht Latijn en gaf ook ooit les aan Sylvie Marie. Hij was erg gepassioneerd voor zijn vak en troonde de laatstejaars altijd trots mee naar Italië. De laatste jaren van zijn leven ging zijn geheugen erg achteruit. Toen hij uit zijn appartementje weg moest, deed het afscheid van zijn boeken hem nog het meeste pijn.

 

 

ECHO

        voor M.V

 

je weet hoe de verhalen gaan, naar de overkant

neemt niemand wat mee, dus moest je eerst alles

kwijt. bladzij na bladzij je boeken, feit na feit

je kennis, mens na mens de kring rondom.

 

troost je ermee dat het beste relaas nooit

aan inkt went, liever nagalmt als ooit

een nimf dat deed en dat ook jij nu –

 

hoor: je stem

               euh, zeg je, euh

                                en dan mijn naam.

 

oh, je handen dansen net als je vlag in italië,

daar sta je weer, piekfijn in pak, sierlijk je krijt,

klak zegt je tong, je dirigeert onze aandacht,

zucht hoofdschuddend: ah,

de jeugd van toen.

 

neen, er hoeft geen boom voor geveld,

wie je was, wat je deed, wordt doorverteld.

 

 

Sylvie Marie

Tankbeurt (voor R.S.) – Ruth Lasters

Mijnheer R. S. werd geboren op 13/01/1956 en overleed in het Stuivenbergziekenhuis in Antwerpen op 04/04/2020 aan de ziekte COVID-19 +. Hij was het boegbeeld van Antwerp Pride, een grootse vrije geest en een bijzonder geliefde rasacteur.

 

TANKBEURT

voor R.S.

Er moet een tankstation bestaan

waar men mentale zuurstof toegediend krijgt rechtstreeks in

de hersenstam of in

de hartspier. Het is. Het móet. Zo niet scheurt heel de mensheid stuk

aan messcherpe bekrompenheid, kortzichtigheid alom.

 

Er staat geen Texacotijger ginds op de vlag, alleen een R van

ravissant, raffinement, rasacteur, Rob. Wij kunnen echt niet anders

dan het zo zien, Rob: jij werkt daar nu non-stop.

 

 

Op kille selfservice rust er een strikt verbod. Jij en jij alleen

levert de geestelijke O2 aan de klanten.

Soms met één handdruk of een blik die iemands wanhoopsonkruid al

 

 

terugdringt. Of je gebruikt alleen je stem en men zou zweren dan

dat men even met Salieri uit

Amadeus of met Charlotte uit

Casa Valentina sprak. You gave yourself to your parts as to a lover,

zo zou Vanessa Redgrave zeggen en dat is nog geringgeschat.

 

 

Je tankklandizie ginder: fris gegroomde heren, cocktailobers, zweefpiloten, yuppies,

sossen, m’en, v’s en x’en, leather boys, badmeesters, gays, straights, transen, hipsters, clandestienen, wereldburgers, dokwerkers, kaloten, poetsdames, Prideleden, chirurgen, roadies, zandstralers, Puccinifans.

Onderscheid is voor jou alleen relevant als het de zon betreft versus

een discobal en dan nog. Wat daarover te zeggen valt, zeg je liever

dansend.

 

 

Tevreden klanten betalen niet met euro’s voor een ademshot, noch met

dollars, maar laten ingelepelde

dogma’s achter in jouw handen, die je bijna allemaal

plat knijpt, knisperend als kakkerlakken. Slechts enkele

laat je weer los, de wijde wereld in voor wie het vrije denken nog niet

aandurft, nog niet kan.

 

 

Als beloning voor een volle tankspaarkaart krijgt men goddank

geen dwaze sleutelhanger maar een hoogst indringend stukje

Claudius van je uit Hamlet: Take thy fair hour, Laertes. Time be thine.

 

 

De klant is het ten slotte die vertrekt, niet omgekeerd. Hij of zij gaat heen,

met een hernieuwde actieradius van

onverschrokkenheid. En al wie omkijkt ziet jou staan nog

als bij wonder plots onder een bol van spinnend zilverlicht.

Niet in het westen, niet in het oosten,

niet in de teksten die je bracht, noch in de hoofden of de hartkamers van

mensen: nergens, nimmer, nooit

gaat een discobalzon

onder.

 

Ruth Lasters

Voor C.B. – Astrid Haerens

C.B. overleed na een lange coma aan de ziekte COVID-19. Ze was een optimistische, sociale spring in ’t veld met een groot hart en een sterk doorzettingsvermogen.

 

Voor C.B.

 

waken aan een bed
onze lichamen rond het jouwe
het wordt avond, de zon laag
brengt schaduwvormen de kamer binnen:
lichamen van zoveel anderen

 

zelfs in dit eenzaamste uur
wil iedereen bij je blijven hangen

 

om in de warmte van jouw adem
als katten te soezen, met onze hoofden
geven we elkaar kopjes, laten ons loom likken
door jouw levenslust, strijklicht

 

dat de dingen aanraakt, met een glimlach
tuitte jij je lippen en blies je je joie de vivre
als een bries doorheen de dagen

 

waarin de tijd soms opzwol, kromp
waarin seizoenen verkleurden

 

hoe je kan volhouden, wij almaar
hopen op een heldere oogopslag

 

het wordt nacht

 

langzaam verdwijn je
terwijl je nog eens lacht

 

ergens bolt een gordijn op

 

een nieuwe maan wiegt in oude armen

 

 

Astrid Haerens

Jouw hart (voor F.V.D.) Amina Belôrf

Mijnheer F. V. D. werd geboren op 18 oktober 1965 en overleed in AZ Sint-Jan te Brugge op 4 mei 2020. Hij was een ondernemer in hart en nieren. Stond steeds paraat voor een ander. Gekend als liefdevolle vader die zijn dochter Manon en haar moeder met de beste zorgen omringde. Hij was de man van het glas halfvol, een levensgenieter. Met een passie voor koken en een groot hart voor zijn medemens.

 

JOUW HART

Voor F. V. D.

 

Als tranen konden wekken
dan viel je nooit in slaap
als droefheid kon doen leven
dan stond je hier weer voor ons.

 

De glazen blijven staan
de lente mist zijn glans
de keuken treurt in leegte
de dag die zingt niet meer.

 

Je dochter zoekt je op
ze spreekt van hoe je rondwaart
in warmte en in waardigheid
voor al wie jou tot liefde is.

 

Zij die je kennen zullen nooit vergeten
hoe jouw handen de ander droegen
hoe je gaf en zal blijven geven
zolang ons hoofd jouw hart herinnert.

 

Nu dragen wij jouw eeuwig leven
en heffen hier jouw lievelingsglas
we zoeken je niet langer
in de kleuren van de lente
want je bent hier, naast ons

 

zolang ons hoofd
jouw hart herinnert.

 

Amina Belôrf

Vuur (voor J.L.) – Sylvie Marie

Mevrouw J.L. werd geboren op 18 maart 1929 en overleed in het Jan Yperman ziekenhuis te Ieper op 15 april 2020 aan de ziekte COVID-19. Ze was een opgewekte, leergierige vrouw die haar gezin en familie met liefde op de eerste plaats zette. Thuis op de boerderij bracht ze haar kinderen bij immer hartelijk te zijn. Voor de zondag had ze het heerlijkste koekenbrood of de fijnste biscuit gebakken. In de allerlaatste jaren van haar leven vergat ze alles weer, alleen met aanraking en je stem kon je haar de laatste maanden heel goed bereiken.

 

VUUR

 

               voor J.L.

kom

doe het dan

uw handen

ge hebt ze altijd bij

en uw mond en uw lippen

die moet ge nooit zoeken

 

kom

geneer u niet

steek ze uit uw mouwen

vertrek niet zonder zoen

geef gul wat ge voor niets hebt

ge zult er deugd van hebben

 

en druk nu eens

uw voorhoofd tegen

’t mijne als ge wilt

en neurie nu een keer

 

voelt ge ’t?

we trillen tezamen

hoort ge ’t?

we zingen elkaar na

als kringen in ’t water

 

we zijn smeulvuur

’s nachts in de stoof

 

kom

’t is aan u nu

pakt u een stoel

zet u bij

en warm u tegader

aan al dat liefs

van mij

 

 

Sylvie Marie

Schoolvoorbeeld (voor H.M.) – Lotte Dodion

Voor H.M., geboren op 18 maart 1927 in Overwinden, overleden op 17 april 2020 te Velm.
Meester M. leerde de eerste generatie van vele dorpsfamilies schrijven en bleef zijn leven lang belangrijk in het gemeenschapsonderwijs. Hij was een verstandige en gevoelige man, die eerbied met een warm hart combineerde.

 

 

SCHOOLVOORBEELD I

        Voor Meester M.

 

om een kind groot te brengen
is een dorp nodig zeggen ze
maar dat zelfs het omgekeerde kan
dat één man elk kind, het hele dorp
draagt, groter maakt, dat toonde jij.

 

Wie met lege handen nog zo vragend
om letters verlegen, kreeg van jou
A tot Z en telkens weer elk van hen
met pen papier raakt, licht tussen de lijntjes
jouw naam op, glanzend in schoonschrift.

 

 

SCHOOLVOORBEELD II

        Voor Peter

 

peter,
dat volwassen worden
het vraagt veel huiswerk
er is geen handboek voor

 

maar jij maakte van de woonkamer
een veilig proeflokaal waar wij
lang na onze schooltijd nog
onze vraagstukken konden delen

 

jij gaf antwoorden maar oordeelde niet
en dat wij nu samen
zoveel warmte kunnen herhalen
is dankzij het schoolvoorbeeld in huis

 

dat vlinders blijven zolang je ze voedt
je met fonkelende ogen je vrouw
een extra trui aandoet

 

ja levenslang leren wij liefde

 

Lotte Dodion

Onmeetbaar (voor R.K.) – Stijn Vranken

Mijnheer en Mevrouw R.K. overleden in Antwerpen. Mevrouw K. werd begraven op 25 maart. Mijnheer K. werd gecremeerd op 8 april. Zij stierven aan de ziekte COVID-19 en laten twee dochters en vier kleinkinderen na.


Onmeetbaar

 

 

Sommige dingen zijn onmeetbaar.

 

Twee geliefden bijvoorbeeld,

die buiten handbereik uit elkaar vallen.

Elk apart een andere eeuwigheid in.

 

De afstand tussen hun armen:

het kwadraat van het omgekeerde

van een omhelzing.

 

De woorden in hun laatste adem

die niemand mag horen. Het vacuüm

van een veilige dood.

 

De echo van steeds minder.

 

Voorzichtig verzamel ik een zin en zeg

dat ook wij eeuwig moeten zijn

en hier en nu en onmeetbaar zacht

raak ik je aan.

 

Stijn Vranken

 

 

 

 

 

 

Voor P. H. (rust in vrede) – Nerkiz Sahin

Mijnheer P. H. Geboren op 30/12/1931 en overleden te Tongeren op 27/04/2020

 

Een man van daden waar elk van zijn patiënt over kan meepraten. Een luisterend oor waar je geheimen aan kon toevertrouwen. Een fijne man met een mooie lach die harten deed verwarmen, lange afstanden legde  hij af om bij ieder van zijn patiënten langs te gaan die hem nodig had. Groot of klein maakte niet uit. Met tien kinderen in ons gezin waarvan ik de jongste was, is zeker niet zo verwonderlijk dat hij ook bij ons vaak over de vloer kwam. Hij was een goed mens vooral naast zijn dokter zijn. Een vertrouwensfiguur in vele levens. Hoewel ik ondertussen 57 jaar ben geworden zie ik hem nog haarscherp voor mij zoals in mijn kindertijd. Zo zal ik hem mij ook altijd herinneren. Hij is nu een eenzame weg opgegaan naar het hiernamaals. Maar ook daar zal hij van harte welkom zijn en goed onthaald worden. Hoe kan het ook anders.

 

Voor P. H. (rust in vrede)

 

Alles smaakt nu bitterzoet.

Iedereen die je liefhad wacht in stilte op jouw laatste afscheidsgroet.

De wind fluisterend, een eeuwigdurend lied.

Een verweesde blik op gezichten die verstilt kijken naar de leegte die je achterlaat.

We gaan je aanwezigheid allemaal missen.

Maar afscheid nemen doen wij alleen van het tastbare.

Wij gaan je vanaf heden verder dragen in ons hart.

Je lichaam nu ter ruste leggen, ja…

Zodat je je geen zorgen meer moet maken om ons.

Maar jou dragen we mee de rest van ons leven.

Je glimlach bij je kleinkinderen, je fiere houding bij je kinderen, je trots bij je vrienden.

Iedereen heeft wel iets van jou in zich die ze voor altijd zullen koesteren.

Laat je nu maar meevoeren met wind en regen.

Over velden en wegen tot je je bestemming bereikt.

Verder dan het oog reikt en handen kunnen raken.

Maar steeds dicht genoeg bij het plekje in ons hart.

Want daar zullen wij je voor altijd blijven dragen.

 

Nerkiz Sahin 

 

Van deze dode geen slecht woord (voor D.) – Bart Aertgeerts

D. overleed op 62 jarige leeftijd aan kanker. Een half jaar gelden overleed zijn moeder aan dezelfde ziekte.
Een mens van eenvoud, met een hart voor medemens en natuur.

 

Van deze dode geen slecht woord

 

De lente vernevelde nieuw leven in de lucht

en prikkelde al onze zinnen,

de bijen zoemden er nog een schepje bovenop.

 

Maar net toen de bloesems aan het raam kwamen kijken

en de zon almaar hoger de lucht in klom

veranderde mijn grasgroene tuin in verdriet.

 

In al je eenvoud ging jij dood. Plots stopte al het bloeien.

Ik vind geen woorden voor de lente meer.

Mijn leed leeft nu een eigen leven.

 

Machteloos kijk ik toe hoe de bloemen verwelken,

de lentekleuren verstuiven in wuivende vlammen

die worden aangewakkerd door een ijzig vuur.

 

Tot ik opnieuw zal wakker worden

en voelen dat jij leeft, in het goud van

het gras, de bomen, de bloesems, de bloemen.

 

Hun zaadjes zullen voor altijd

jouw woorden en gebaren uitwaaien,

elke lente opnieuw zal jij in ons verder groeien.

 

Bart Aertgeerts

(#HenriA)

Voor J.D.W. – Max Greyson

Mijnheer J.D.W. werd geboren in Deinze op 13/03/1951 en hij overleed in Deinze op 22/04/2020. 

 

voor J.D.W.

 

Het is een gave

om niet te verdwalen in de loodgieterij

van een leven, van een hoofd

om vier dochters met elkaar te rijmen

en met jezelf

 

Jij weet wat het is

om door te gaan, te schaatsen

voet voor voet, zingend

over het bevroren water te glijden

 

Waar naartoe te fietsen, weet je

en waar van weg

voet voor voet op de pedalen

zingend, wind op kop

 

Huizen heb je verbonden

het water stroomt

de kamers zijn warm

 

Je pijlen hebben hun doel gevonden

rusten waar je ons hebt aangeraakt

ons hebt gerijmd met wie we zijn, nu

 

Glijd je zwaaiend met je armen

voet voor voet, zingend

naar ons toe

 

Max Greyson