Doortocht

Doortocht

 

De trein bracht italianen
polen fransen grieken
marokkanen spanjaarden vers not’ pays
mensen uit het oosten en het zuiden
mensen uit het westen en het noorden
vervoerde levende krachten
klein landje petit pays
vanouds gekneed
door zoveel passage
ach trains trains
trein van dradenpartituren
waar de raven zingen
de trein slikt gezichten in
en spuwt ze uit op de perrons
van een ander leven
ach de trein de trein
die mijn leven
van het ene naar het andere perron
van Europa voert
van de ene naar de andere taal
in België
uit Bruxelles vertrek je naar Liège
en dan Luik en dan Liège
uit Bruxelles vertrek je naar Mons
en dan Bergen en dan Mons
wanneer de armen van mijn geliefde
er zijn om me welkom te heten
de thuiskomst is goed
en ik denk aan allen die
hier op het perron werden gelost
zonder armen om hen op te vangen
ach trains trains
het elektrische treintje
van mijn vader van mijn broer
trekt door mijn kindertijd
bergen van papier-maché
minuscule personages
we schiepen de wereld opnieuw
we zijn die vrouwtjes
piepkleine ventjes
we maken de wereld weer blij
op de rails van ons leven
de trein raast rijgt
de landschappen van onze gezichten aaneen
die in de ruit worden weerkaatst
opgaan in elk weiland
elke lucht die alle gedaanten
van de wolken leest
onze gezichten lossen er in op
trein met eerste- of tweedeklaswagons
de witte koeien staren ons aan
of het van  schrik verstijfde wild dier
posttreinen goederentreinen treinen
vol arm slachtvee
zwarte nooit teruggekeerde konvooien
trein van elke herinnering
ach trains trains
soms heeft de trein vertraging
trappelen de reizigers
perron van de trein die ontspoort
als le train tijdig vertrekt
heeft hij ruim baan op het spoor
als een lichaam niet wanhopig is
heeft hij ruim baan op het spoor
soms is de trein trash
en als de trein in volle vaart
het buurland binnen rijdt
zit mijn ziel op me te wachten
op het perron in Brussel
soms houdt de trein halt in elk station
voor zij vervaagt
bij het automatische loket
groet de man die het startsein blaast
een geluid haast een claxon
slaat de treindeur dicht
en als de trein niet meer rijdt
staat het hele land stil
bij het lied van de raven op de draad
de trein verbindt zet lijnen uit
getik van breisters
van walkmans en e-bookreaders
trein van laptops en van dromers
les trains van de controleurs
trein van de dagelijkse sleur
breng me naar de kust
breng me naar de Hoge Venen
kom mon ami we stellen de trein open
voor mensen zonder papieren zonder oevers
opdat de trein net als
de blauwe aders van de wereld
hier nieuwe harten aan zou voeren
om er animo en moed te zaaien
democratische trein heldere ramen
schenk ons een vrijkaartje
elke eerste zondag van de maand
om elk gehucht te verkennen
waar er nog sporen lopen
opdat ons land het lab zou worden
van onze nieuwsgierigheid
naar het zo nabije buitenland
dat met ons
onze gescheiden regio’s deelt
oo oooooo trein trrrrain
trrrrrains trrrrrrrrrein
verrrrrvoerrrrr me
bewerrrrrrrk me verrrrrwarrrr me
voerrrrr me mee  denderrrrend nieuw rrraster
het bleke weefsel
van onze slapende lijven

 

 

en terwijl ik zit te schrijven
zit een man ineengerold
op de bank tegenover mij
reiziger zonder biljet
en smeekt me in stilte
om geld en om levend
zijn grote reis verder te zetten

 

 

Vertaald door het Vertalerscollectief van Passa Porta.