mijn stad is van de maan
van corona en havana en van eenzaam
slapen gaan van de overkant van het park
waarin de zwanen lachen
van het opstijgende vliegtuig
de vuilniszak het doorgeefluik
van de brasserie van verslavingen die de
staatskas spijzen
Naar aanleiding van “De Ronde van België”
1.
onze steden liggen in de regen als de as valt
zij wonen in de storm als een schallende lach
op deze hoek van de straat zetten we het huis neer
is het een open-splitsen van de muren
onze buurman onze vriend
vergiftigde de hond met het kwikzilver van eikels
bezit evenwaardig aan de waardigheid van de bezitter
de bomen in ons landschap blijven doof voor alle onredelijke eisen
groen in de lente als de sproei van jonge dieren
staan zij in een koolzaadveld geel als een overtreding
onze geschiedenis is een georchestreerde registratie van de uit
onhebbelijkheden geboren chaos
van belangrijke en minder belangrijke personen
de uitbuiting van het vrije licht
in de ogen van onvrije mensen
de ritmische noodzaak van onze liederen
uit de vezels van het papier geperst
