Het tweede gedicht van Lisette Lombé
En dan zullen we dezelfde taal spreken
VRAAG ME op wie ik volgende keer ga stemmen, voor wie ik het winnende lot voor de toekomst van mijn kinderen in de stembus zal schuiven
en u zult het woord VERTROUWEN begrijpen.
VRAAG ME pardon pour het slappe links, pardon voor het vampirische rechts, pardon voor de bulkbuik van het centrum, een welgemeend pardon
en u zult het woord MOED begrijpen.
VRAAG ME hoeveel leugens, hoeveel larie, hoeveel druppeltjes sperma of gekke beloften ik sinds mijn pubertijd heb moeten slikken
en u zult het woord DOMINANTIE begrijpen.
VRAAG ME hoe laat mijn tantes opstaan, hoe laat ze naar de trein-tram-bus rennen, hoe laat ze hun laatste patiënte verzorgen
en u zult het woord INTEGRATIE begrijpen.
VRAAG ME hoe vaak mijn lieve vader zijn Congolese ouders heeft weergezien in de periode tussen zijn aankomst in België en zijn veertigste verjaardag
en u zult het woord VADERLAND begrijpen.
VRAAG ME waar mijn heimwee naar boven zeildoeken opgehangen vliegenvangers vandaan komt en naar maaltijden in blik
en u zult het woord VOLK begrijpen.
VRAAG ME waarom ik op latere leeftijd weer begin te sporten, waarom ik weer een lange adem wil, waarom ik het mes van de jeugd nog steeds tussen mijn tanden steek
en u zult het woord ENGAGEMENT begrijpen.
VRAAG ME of ik liefheb en word bemind, hoe ik liefheb en word bemind, waarom ik liefheb en word bemind
en u zult het woord DIVERSITEIT begrijpen.
VRAAG ME naar de kleuren van burgerschap, van steden en bossen, naar het woord dat niet zwicht voor de dwang resultaten te boeken, naar niet-paniekerige besluiten,
VRAAG ME naar de opgestroopte mouwen van gedichten, naar de kosteloosheid van dageraad en zorg, naar de navelstreng en naar het cordon sanitaire,
VRAAG ME naar de trucjes van moeders, naar de onzichtbare hechtpleisters van de natie, naar het tarten van het lot, naar opstandigheid, naar zweet en naar bressen
EN DAN ZULLEN WE DEZELFDE TAAL SPREKEN.
Vertaling : Katelijne de Vuyst