• Nieuws

Tot ziens – Laurence Vielle (vert. Bart Vonck)

 

Tot ziens

ik zou je willen bedanken

dank dat je op deze aarde hebt vertoefd

ik zou je willen zeggen

dat de liefde sterker is dan de dood

vandaag

versieren onze liefdevolle gedachten je heengaan met bloemen

ze komen van degenen die niet aanwezig kunnen zijn

we groeten je leven, je levensweg

we betreuren dat we

in je laatste momenten niet bij je konden zijn

we voelen in ons dat je aanwezig bent

in ons, we horen je stem

we zien je blik

de vogels zingen luider de laatste tijd

en het is voor jou

de lucht is lichter de laatste tijd

en het is voor jou

de wereld is opgeschort

en onze harten die bij de herinnering aan jou gaan schitteren

zijn de sterren aan een nieuwe hemel

en zoals het blad zich losmaakt van de boom

begint je lichaam

aan een nieuwe reis

de lente geeft het antwoord:

“na het leven komt de dood

na de dood komt het leven”

we dragen jou in ons als een streling

je menselijk gewicht zal aan de aarde ontbreken

ik druk je tegen mijn hart

tot ziens    vaar wel

ik zou je willen bedanken

dank dat je op deze aarde hebt vertoefd

 

Laurence Vielle

Nederlandse vertaling: Bart Vonck (2020)

Hasta la vista

quisiera darte las gracias

gracias por haber pasado por este mundo

quisiera decirte

que el amor es más fuerte que la muerte

hoy

nuestros pensamientos de amor florean tu partida

son los de quienes no pueden estar ahí

rendimos homenaje a tu vida, a tu camino,

lamentamos no haber podido

acompañarte en tus últimos momentos

sentimos en nosotros tu presencia

en nosotros, oímos tu voz

vemos tu mirada

los pájaros cantan con más ganas últimamente

y es por ti

el aire es más liviano últimamente

y es por ti

el mundo está en suspenso

y nuestros corazones que titilan con tu recuerdo

son los luceros de un cielo nuevo

y tu cuerpo

como la hoja que se desprende del árbol

inicia un viaje invisible

la primavera le responde:

«después de la vida está la muerte

después de la muerte está la vida»

te llevamos muy dentro como una caricia

la tierra añorará tu peso humano

te estrecho contra mi corazón

hasta la vista     adiós

quisiera darte las gracias

gracias por haber pasado por este mundo

Laurence Vielle

Traducido por Regina López Muñoz

Elveda

sana teşekkür etmek isterim

bu dünyadan gelip geçtiğin için teşekkür ederim

söylemek isterim ki

aşk ölümden daha güçlü

bugün

gidişin sevgi dolu duygularımızla yeşeriyor

burada olamayanlardan geliyor

hayatını selamlıyoruz, yolculuğunu

son zamanlarında

yanında olamadığımız için üzgünüz

içimizde varlığını hissediyoruz

içimizde, sesini duyuyoruz

bakışını gözlüyoruz

kuşların sesi daha yoğun ötüyor bu aralar

senin için

hava çok daha hafif bu zamanlar

senin için

dünya askıya alındı

ve gönüllerimiz seni anarak parlıyor

yeni bir gök yüzünün yıldızları onlar

ve bedenin

ağaçtan ayrılan yaprak gibi

görünmeyen bir yolculuğa çıkıyor

ilk bahar sesleniyor:

“hayattan sonra ölüm var

ölümden sonra ise hayat”

seni içimizde okşar gibi taşıyoruz

insan ağırlığın bu dünyada eksik olacak

seni sımsıkı gönlümün koynuna alıyorum

elveda Allah’a emanet

sana teşekkür etmek isterim

bu dünyadan gelip geçtiğin için teşekkür ederim

 

Laurence Vielle

traduction  : Canan Marasligil

 

Goodbye

I’d like to say thank you

thank you for being on this earth

I’d like to tell you

that love is stronger than death

today

our thoughts of love adorn your departure

spring from those who cannot be there

we pay tribute to your life, your path

we regret that we couldn’t

accompany your last moments

we feel your presence within

and, within us, hear your voice

we see your gaze

the birds sing louder now

and it’s for you

the air is lighter now

and it’s for you

the world is suspended

and our hearts, twinkling at your memory,

are stars in a new sky

and your body

like the leaf that falls from the tree

begins an invisible journey

springtime tells this leaf:

“after life, there is death

after death, there is life”

we carry you with us like a caress

the earth will miss your human weight

I hold you close

goodbye    farewell

I’d like to say thank you

thank you for being on this earth

Laurence Vielle

Translation: Alex Niemi

 

 

in Algemene gedichten Gedichtenkrans / Nieuws 14 apr 2020

Paardenkracht (voor L.L.) – Lotte Dodion

Mijnheer L.L werd geboren op 24 juni 1932 te Brustem en overleed op dinsdagnacht 7 april 2020 te Geetbets. 

Hij was een hulpvaardige, warmhartige man die na zijn werk als ijzervlechter (wegenwerker) elke dag op het veld ging helpen. L. hield enorm van paarden.  Op zaterdag nam hij zijn vrouw uit dansen, ze konden prachtig walsen.

 

 

Paardenkracht

Voor L.L

 

 

dit verdriet waar we mee zijn opgezadeld

een wild paard de donkere manen hangend in de hals

dat we het niet kunnen temmen jij zal dat begrijpen

dieren laten zich niet – zo ook verdriet niet.

 

onze borstkas vol briesende adem

ons hele hart om in te razen alle ruimte die het vraagt

voor het kan maar het zal

vertragen.

 

behoedzaam

zullen we afstijgen,

het aan de hand leiden, huiswaarts

 

door de velden van al je kameraden

omzoomd met balen stro, gekapte bieten

boeren in het bloed zoals jij klopte:

thuiskomen, wisselen van kleren,  ijzer ruilen voor aarde.

 

over al je wegen huiswaarts, veldbaantjes

en autostraden, tweebaansvakken heen- en terug

in de tijd naar de kermis nu kijk jij

 

komt weer aan op de fiets en ’t is prijs

jouw fonkelblik in dat spiegelpaleis

mama voor altijd de jouwe

 

ja ze wandelt met ons mee

door erehagen van appelbomen

bloesems strooiend over onze gebogen hoofden

 

tot we thuiskomen, mossel-friet op tafel,

schenken het paard een drinkbak Cristal

de lichtjes in de living aan, een dancing op zaterdag

 

zullen we om beurt met je dansen, papa,

het paard op stal, wij in een trage wals,

onze armen verstrengeld als vlechtwerk.

 

 

Lotte Dodion

 

 

 

 

 

in Gepersonaliseerde gedichten Gedichtenkrans 14 apr 2020

Hackensack – Frank Pollet

Hackensack

In memoriam Adam Schlesinger (1967 – 2020)

 

In mijn vierkant huis van stevig staal

draai ik rondjes om mijn eigen

schoenenkast. Ik verdwaal

in al mijn sokken, tel mijn handen dagelijks.

In mijn bioskop speelt elke nacht

een donkere film. Ik meet en vrees te weten,

 

lees dat

 

ook hij is gebeurd, naar

de bodem en alleen,

hoewel hij vaak zijn huis van sterke steen verliet,

hij adem voor veel werelden bezat –

in zijn blik zat het einde der tijden,

op reis naar de bodem, nooit meer terug

 

naar Hackensack.

 

Frank Pollet

 

in Algemene gedichten Gedichtenkrans 10 apr 2020

Lung Island – Frank Pollet

Lung Island

Voor de negen
en voor al wie voor hen zorg droegen in wzc Sint-Jozef, Sint-Pauwels

 

Voor hun televisie zaten ze

hun drukke dagen te beleven

in de uren van veel anderen.

Ze ademden hun eigen adem.

 

Hun longen waren op.

 

Ze keken altijd om.

Ze niesden voor zich uit.

Ze morsten koffie, dachten dat

ze koffie dronken.

 

Ze zijn in heel mijn kop.

 

Frank Pollet

in Algemene gedichten Gedichtenkrans 10 apr 2020

Rouwbloemen – Carl Norac (vert. Katelijne De Vuyst)

 

Rouwbloemen

 

Er zijn woorden voor alles, zeggen ze,

woorden bij het leven, bij de dood.

Elke taal een tuin waaruit we ze zo te zien

naar hartenlust plukken, en vasthouden

met een laatste restje inkt of rakelingse lippen.

Alleen missen we die woorden soms,

nee, lang niet zo hard als jou,

maar vanochtend missen we ze

net zoveel als de gezichten eromheen.

Toch hielden we van de zachte stilte –

ze nam de gedaante aan van een vogel

die opvloog en ons openstelde

voor elkaar, gewoon als we hem zagen.

We hoefden het niet te zeggen maar

we hielden ervan in je voetspoor te lopen

en de wegen baanden zich in hun eentje,

verstrengelden zich zoals de jaren.

Sinds kort wordt een andere stilte ons opgelegd,

we mogen je niet zien, niet aanraken,

en niets in ons kan de eerste lettergreep

spellen van een vaarwel.

En toch, op dit ogenblik,

nu we nog in je voetspoor lopen

en onze woorden ontbreken

of in bloemen veranderen,

zijn we bij je, waar we ook zijn.

in welk braakland,

in welke leegte jij je ook mag bevinden,

niets is vandaag aanweziger

dan onze liefde.

 

Carl Norac

Vertaling: Katelijne De Vuyst

Carl Norac: « Flores de funeral »

 

Há palavras para tudo, dizem,

palavras para a vida, para a morte.

Cada língua seria assim aquele jardim onde nos parece

fácil colhê-las, deixando-as então brotar

da ponta da caneta ou aflorar aos lábios.

Só que, por vezes, faltam-nos as palavras,

infinitamente menos que tu,

mas faltam-nos, esta manhã,

tanto como as caras em redor.

E, no entanto, gostávamos da doçura do silêncio

quando, qual pássaro

num bater de asas, nos abria

um para o outro num mero olhar.

Gostávamos, sem que fosse preciso dizê-lo,

de pôr os nossos passos nos teus

e os caminhos atavam-se por si,

entrelaçavam-se como fazem os anos.

Outro silêncio nos foi agora imposto,

sem poder ver-te nem tocar-te,

quando nada em nós sequer soletrava

a primeira sílaba de um adeus.

No entanto, ainda agora,

com os passos mais uma vez postos nos teus,

as palavras que nos faltam

ou se fazem flores,

estejamos onde estivermos, estamos presentes.

Que importa a clareira,

o vazio em redor,

nada hoje é menos esparso

que o nosso amor.

 

Cenaze çiçekleri

Her şeyi anlatan bir söz vardır diyorlar

hayat sözleri, ölüm sözleri.

Her dil bize onları kolayca seçebileceğimiz

bir bahçe gibi görünür, söz tutmak için

mürekkep ucundan, dudak kenarından.

Fakat bazen bu sözler eksik kalır,

senden sonsuzca daha az,

hele bu sabah, etraftaki yüzleri özler gibi

eksik kaldı.

Oysa sessizliğin yumuşaklığını severdik

o kuşu çizdiği zaman

uçtuğu an bizi birbirimize

tek bir bakışta açtığı an.

Söylemesek te severdik

birbirimizin ayak izlerine basarak

yollar kendi kendine bağlanırdı,

yıllar gibi üstünden geçerdi.

Son zamanlarda bize başka bir sessizlik yüklendi,

seni göremeden, sana dokunamadan,

içimizde daha hiçbir şey

elvedanın ilk hecelini seslendiremezken.

Ancak bu saatte,

adımlarımız adımlarında yeniden,

çiçeklenen veya eksik

sözlerimizle,

nereden gelirsek gelelim buradayız.

Ova ne alemde olursa olsun,

etrafı boşluk,

bugün her şeyden çok nadir olan

aşkımızdır.

 

Carl Norac

Vertaling:  Canan Marasligil

 

in Algemene gedichten Gedichtenkrans 10 apr 2020

Aangezien – Charles Ducal

AANGEZIEN

 

Aangezien het windstil was en het gordijn bewoog,

aangezien uit mijn slapende mond een andere stem

dan de mijne sprak, zo dwingend dat

ik wakker werd, en achter mijn ogen het water brak,

 

aangezien ik hem had zien lopen, buiten de tijd,

naar een huis dat niet meer bestond,

en ik achter het raam licht zag schijnen

en dat de deur voor hem open stond,

 

aangezien ik met hem oud ben geworden

en zijn afwezigheid mij iedere ochtend opnieuw

als een te grote trui

over het hoofd wordt getrokken,

 

aangezien hij moest doodgaan, en het niet mag,

geloof ik dat er een huis is

waar hij op me wacht.

 

 

 

Charles Ducal

 

Noot van de dichter: “‘hij’ ‘hem’ en ‘zijn’ (voornaamwoorden) in het gedicht kunnen zonder problemen vervangen worden door ‘zij’ en ‘haar’. Het blijft dan precies hetzelfde gedicht.”

 

in Algemene gedichten Gedichtenkrans 08 apr 2020

L’amour est un oiseau rebelle (voor S.G.) – Het Kapersnest

Mevrouw S. G. werd geboren op 24 september 1929 en overleed in wzc Klavertje Vier in Sint-Job-In-’t-Goor op 31 maart 2020 aan COVID-19. ‘Ze koos ervoor op haar 90 jaar geen bed op intensive care meer bezet te houden, maar haar laatste dagen in haar knusse kamer in het woonzorgcentrum te spenderen, waar het verplegend personeel er alles aan deed om het haar nog zo comfortabel mogelijk te maken. Eeuwige dank voor deze mensen.’

 

 

L’amour est un oiseau rebelle

 

voor S. G.

 

 

bonbonneke Bonpoes, gij zijt nog steeds een model

de ster ooit zo fel straalt zacht nu en ’t zingt als Carmen

‘het koper ziet rood, het koper ziet geel’ en het zoemt

wij zuchten en missen u zoals sneeuw op de maan

 

kijk, bonneke Bonpoes, gij hebt nu engelenhaar

het valt nooit meer uit, een klok koekoekt zonder geluid

’t kasteelparkje stil, wie voedert de eendjes, maar dan

het operakoor, ’t is moeder, ze sjilpt weer Bizet

zo zijt ge ontwaakt, een lotusbloem die zich ontvouwt

 

hoor vader die speelt viool, zie de lichtjes van ’t Stad

maar wees gerust, gij zijt niemand tot last, op uw schoot

ligt Gaby te slapen, poes die straks restjes krijgt van

de rijstpap, mandala: vierkant in ’t midden, errond

een cirkel: veranda, zalig van restjes die soep

 

‘hoe is ’t met de poezen’ – Suske ziet vogels niet staan

uw lievelingsmeesjes bellen aan d’hemelpoort aan

want – ‘poesje kom’ – met een kwinkslag zijt gij altijd thuis

dus droom maar uw droom zo wit als de room van een soes

 

bonbonneke poes

 

 

 

Het Kapersnest, Noëlla Elpers i.s.m Peter Holvoet-Hanssen

 

in Gepersonaliseerde gedichten Gedichtenkrans 07 apr 2020

Punt (voor C.N.) – Paul Bogaert

Mevrouw C. N. overleed op 79-jarige leeftijd. Ze was enorm geliefd door haar man, kinderen en kleinkinderen. Ze hield van dansen en muziek. Ze was een grote fan van onder meer Will Tura. Dit gedicht is daarom – voor wie het graag hoort – óók een lied (op de melodie van ‘Ik ben zo eenzaam zonder jou’).

 

voor Meter

 

PUNT

 

.

Een punt zo plots. De richting kwijt.

Het is zo ver. Het niet meer weten.

De afstand is niet op te meten.

Meter onze meeteenheid.

 

Een punt zo hard. De tijdslimiet.

Waar al die uren te bewaren?

Het grote huis en al die jaren,

jouw open armen, toegewijd.

 

Een punt zo stil, zo zwart op wit.

Maar daarin zit nu ook verborgen:

de kleur, de danspassen van morgen,

je zo charmante levenslied.

 

Dit punt wordt tegelijkertijd

de plaats voor nieuwe kinderdromen,

daar waar de lijnen samenkomen.

Een middelpunt. Het middelpunt.

 

Voor altijd toch ons middelpunt.

 

.

 

Paul Bogaert

in Gepersonaliseerde gedichten Gedichtenkrans 07 apr 2020

Brief zonder venster (voor A.K.) – Lieve Desmet

Mijnheer A.K. werd geboren op 24 mei 1939 en overleed in WZC Edouard Remy te Leuven op 2 april 2020 aan de ziekte COVID-19.

Er zijn noch familieleden, noch bekenden. Het betreft  een Eenzame Uitvaart.

De sociaal werkster en een verzorgende van WZC Rémy stonden mij te woord.

 

Brief zonder venster

 

Voor A.K

 

Toen was er nog een hond die kwispelde

net vóór mijn komst en aan de voordeur was er tijd.

’s Avonds boog men zich nog

om de pen in het hart te dopen.

 

Ik was de bode die onder zijn pet

fluitend de ronde uit zijn benen reed

op eigen spierkracht Kerst bracht

en van lief tot lief de zacht toegelikte brief.

 

Tot ik van dorp en liefde los

op een verdieping werd verzorgd. Gisteren was er nog

de laatste toegewijde hand – hoe hij in plastic weende

en ik boven het masker in twee glazen ogen keek – ze lieten me gaan

 

terug naar Assent.

Daar loopt straks nog wel een kat

bij nacht over de strooiweide, dan huis ik weer

in de bloesems en dwarrel neer in mijn vertrouwde straten.

 

Lieve Desmet

in Gepersonaliseerde gedichten Gedichtenkrans 06 apr 2020

Als wij – Mark Butaye

Als wij nu de doden tellen

of beter nog de adem die verdween

in zieke lucht die achterbleef

 

jouw naam verzinkt

de bodem in

hoe zal ik dit beheersen

die groet tot halverwege

 

stond nooit aan onze deur

de zeis, een kleine of die grote

die niet de onze was

wel pijn deed maar verbleekte

en hoe dan ook op afstand bleef

 

Hoe zal ik nu dit leven denken

de liefde, die mij toch vervallen zal.

 

 

Mark Butaye 

 

 

in Algemene gedichten Gedichtenkrans 06 apr 2020