Vaarwel
Dit is geen afscheid
Dat is voor zij die liefhebben
Met hun lichaam
Mustafa Kör
Te veel weinig
Te veel is overdadig
Te weinig is misdadig
Dat de beesten maar barsten
Van genoeg haver en wijnranken
Het leven komt van volle buiken
En wie wil er niet omzien naar
Schoon en rond en gezond
Leeg kelken lik boezems
Sla de tamboerijn en dans
Laten we de nacht stelen
Uit de schoot van godinnen
Eens zien wie wiens offer is
Vergeet het duveltje om de hoek
Hij gluurt niet enkel schaamteloos
Vooral kijkt hij met ogen vol afgunst
Hef uw rokken en potten vrees niet
Zelfs tijgers willen handen kussen
Die niet geselen maar laven
Mustafa Kör
Grote kinderen
Je ontwaakt en je ziet een gescheurde wereld
Terstond groei je uit tot een groot mens
Die zijn tranen moet bedwingen voor ouders
Je wilt de aarde terug in slaap wiegen
Zeggen dat het allemaal goed komt
Zoals de posters aan je muren beloofden
Kind zijn was wachten en ondergaan
Maar nu krijg je de eerste keuze
In het uitpikken van een toekomst
Uit de ballenbak die ik je bracht
Opdat je nog even gewoon kind blijft
Uitvinder van de gulle lach
Mustafa Kör
jijbentmooizomooi och jij bent zo mooi je bent de mooi
ste je hebt ogen om in verloren te lopen zo schone oge
n heb ik nognooit ze schitteren prachtig en die lippen v
an je die zijn wonderlijkgevormde prachtig volroze glan
zende lippen werkelijk enig en omte kussen je handene
n je vingers god ze lijken met schilderspotlodengeteken
d sierlijk en rank als wingerds in de zon om eerbiedig vo
or tebuigen die lach van jou ontwapenend gulle lach die
zorgen wegneemten uitnodigt bij je te zijn naastje tekom
en staan genereus te wezen alsjij de lieve liefste zachtaa
rdige mooiemooie mens die ik altijd al lief had ik houvan
jou
Mustafa Kör
Grofgebekt
Ik ben een vreemd kind dat
aangespoeld uit alle windstreken
spreekt in het abc van de sjamaan
Grens noch vlag zijn mij vreemd
ik ken de uithoeken van Morgen en Avond
waar ik kom ontsluiten zich oren en ogen
Ik klap Sevillanas oreer spoken words
en zing liedjes die je wilt begrijpen
eens je er echt naar luistert
Maar mijn accent mi! là. si. da. non, bro
verzette het ان شاء الله maar zoveel bakens
als het raaskallende monden kon snoeren
Ach ik ben maar een vreemd kind
met een vreemde taal die ik moet gebaren en
seinen in rookpluimen om gehoord te worden
Mij was geleerd dat elke taal een mens is
en hoe meer talen je spreekt
des te meer mens je wordt
Mustafa Kör
De laatste Zwarte
Er is moed nodig om nog boom te zijn
Ook jij zal dat erkennen
Ofschoon je lot tot uitbottend verdriet verwerd
Toch koester je nog hoop op een oeroud begin
De zwanenzang der zwarten
Alleen met mijn lengende en slinkende
schaduw waar eens de wereld in school
van legioenen tot jeugdige geweldenaars
Hoe zal het jullie vergaan
tussen betonnen bergen
waar vogel noch wolf
Ik ben een oude boom
wiens dagen zijn geteld
Ik ratel nog even
Voor ik ga
strooi ik mijn moed uit
als een bede over Gods groene aarde
Mustafa Kör
Mijnvrouwen
Aan de diepste putten
hebben ze hun mannen
en zonen afgestaan
Wroeten in het hart van de duisternis
waar prehistorische kolossen rusten
Je mag daarin afdalen, dat is één zaak
er heelhuids uit terugkeren is een andere
Lokroep of sirenenzang
Iets heeft hen betoverd
Het goud van de aarde zou er liggen
ingekapseld in myriaden stof en steen
Ze hieuwen er hun zwarte brood uit
tot ze bebloed en brokkelend hoestten
Maar een vrouwenhart weet beter
Voor wie hebben gebaard
is niets zo erg als achterblijver te zijn
In arbeidersmiddens baart men om
den brode helden want iemand moet
het donker en gevaar trotseren
Tussen aangeslagen handen en longen
brengen ze hun licht mee huiswaarts
om het op de eettafel uit te spreiden
Mustafa Kör
Cold Feet
Farewell
This is a sad goodbye
After all, a traveller needs to be on the road
Safe and sound
To and from
Loved ones
A buzzing city
Fare. Well.
Onwards. Whereto?
This is no journey, at least not for my kind
Spastic, idiot, senile
You take the hurdles as they come
What about your cold feet? And unwillingness?
The daily pilgrimage by rail or road
Rampant arbitrariness where gentlemen don’ t get up
but kneel down orderly
The anguish of day-trippers
The journey of the blind and lame
I will no longer fear anything
if everyone becomes disgruntled with how we treat
the needy and the stagnation in waiting rooms and stations
Agile or limping
Why depart if we’re going to get stranded anyway?
Stranded. Beached. Silting up
We can do it all in the ankle-deep
We want the sea
Vertaling door: Astrid Alben
Drempelvrees
Vaarwel
Dit is een betreurd afscheid
Een reiziger dient nu eenmaal onderweg te zijn
Veilig en wel
Van en naar
Geliefden
Een gonzende stad
Vaar. Wel
Welvaren. Waarheen?
Dit is geen reis, toch niet voor mijn soort
Spast, mongool, seniel
Horden neem je als ze zich aandienen
Wat met drempels? En onwil?
De dagelijkse queeste op rails en asfalt
Tierende willekeur waar heren niet opstaan
maar keurig voor knielen
De lijdensweg van de dagtoerist
De reisweg der lammen en blinden
Vrezen zal ik niets meer
als het ieders ergernis wordt hoe we omgaan met
hulpbehoevenden en de stilstand in wachtzalen en stations
Mobiel of kreupel
Waarom nog vertrekken als we toch gaan stranden?
Stranden. Vastlopen. Dichtslibben
Kan je allemaal in het enkeldiepe
Wij willen zee
Mustafa Kör
Bladval
Bij dit voortijdige afscheid
speelt alles naast de maat
kraaiende hanen, kinderkoren, mijn hartslag
Je had een raam
dat uitkeek over de daken
en velden van een Vlaams dorp
op heldere dagen de pieken van de hoofdstad
Je wilde bestaan
Hing je overjas in een ver oord
waarvan niemand had gehoord
Wat zou het dan
dat er vrede heerst
of de oogst goed is
Herinneringen aan
alles draagt er het parfum van
iets bloemigs met de herfst erin
De straatkatten
het meisje van tegenover
iedereen kent je naam
en geschiedenis van schreeuw tot zucht
je bent hier
broer, vriend, buur, kind van allen
Als bladval in mei
daalt je geur over dorp en veld
voortijdig
Mustafa Kör
