Gedichtenkrans

Mijnheer RV werd geboren op 1 mei 1933  en overleed in RVT Sint-Jozef in Wetteren op 1 april 2020 aan de ziekte COVID-19

Bloemloos

            Voor RV

Waar zingen lentebloemen nu
we je verleggen zonder kleine groet,
je met geen zacht gebaar bereiken?

Waar jubelen de bloemen
nu je, weg bij wie je liefhebt,
een laatste keer beweegt.

            Daar ga je, achterwaarts het leven in,
            zonder voetbal, maar met Frans chanson
            en koloniale waren.

            Dit is misschien een lastig stuk,
            maar laat ons vanop afstand toch
            eens aaien dan, die haren, want

            zelfs in deze symptoomloze wereld
            moet bewogen worden
            wat ons bewogen heeft.

Waar blijven al die bloemen nu
je ligt te rusten, langer
en langzamer dan een leven,

waar botten toch de knoppen
nu de kamerdeur lastig sluit
en wij in verre hokjes
onhandig blijven reiken?

Waar zingen onze bloemen nu
niemand ze op jouw ogen legt?

Lies Van Gasse

Beluister het gedicht hier.

DE KUNST VAN DE BOOM

                                               In memoriam de heer H. V.,

                                               geboren in Waregem op 6 april 1941

                                               en overleden in Kortrijk op 29 maart 2020

                                               aan de gevolgen van het coronavirus COVID-19.

Alsof het gister was, zit ik weer rillend te zingen

in mijn flinterige hemd van zinnen, exact

als toen een pukkelprins nog puberde in mij,

behept met een te talrijk ik, nog niet doorkneed

in grillen en usances van de laatste snik.

Ik zat te dromen in je klas, begluurde door het raam

de olmen. Je  sprak: ‘De kunst van de boom is het blad.’

Ik kon nog toveren: eens zou ik mij te voorschijn schrijven.

Al had de schemering de kamer nog niet ingepalmd,

je hield naast mij de lamp, wees mij de weg tot in

het diepste van mijn moedertaal opdat ik in haar

niet verdwalen zou. En hoezeer wees je mij steeds op

het magnifieke nutteloze dat je soms toch bij

moet lichten hoewel het ook vanzelf al straalt.

−Een halve eeuw later. Nog steeds moet ik mijzelf

tevoorschijn schrijven. Je ademloosheid doet mij

happen naar lucht. Er kwamen rovers in je aan.

Zij namen bezit van je taal en je bestaan,

in deze roofzuchtigste van alle lentes, waarin

voor jou geen blad meer groeit noch valt.

Luuk Gruwez

_____________________________

1. V. was mijn eerste leraar Nederlands en hij heeft de poort van de literatuur, die voor mij al op een kier stond, als een van de eersten verder open geduwd

Lees hier de Franse vertaling door Pierre Geron.

Op maandag 30 maart 2020 overleed R. in Gent. Ze was amper twaalf. Daarmee is ze het jongste bekende Covid-19 slachtoffertje ter wereld. Het eerste gedicht van Gedichtenkrans werd voor haar geschreven door dichter Paul Demets.
Heradem  (voor R.)

Als vissen in een kom draaien we rond
in de kamer. De dagen glijden van ons af.
Dagen waarmee niets valt aan te vangen.

Dagen van verteverlangen, dagen die ijlen als kinderstemmen
geurend naar gras buitelend ons onderdompelend
in al dat blauw dat nooit vreemder helder was.

We verbergen ons in handschoenen,
respecteren de karretjesregel. Raken
onze gezichten zo weinig mogelijk aan.

Onze handen hunkeren naar huid
en wassen. Want water is adem.
Als hengels hangen de gordijnen stil in de zon.

We verlaten de kamer, komen snel terug.
De kat zit ons onschuldig aan te staren.
Iets glimt en spartelt naast de kom.

Heradem, roepen we, heradem. Maar het snakt,
wentelt zich, gekromd. De hele kamer
draait zich rond jou, om en om.

Paul Demets

Lire la traduction fraçaise par Kim Andringa