Het zevende gedicht van Mustafa Kör
jijbentmooizomooi och jij bent zo mooi je bent de mooi
ste je hebt ogen om in verloren te lopen zo schone oge
n heb ik nognooit ze schitteren prachtig en die lippen v
an je die zijn wonderlijkgevormde prachtig volroze glan
zende lippen werkelijk enig en omte kussen je handene
n je vingers god ze lijken met schilderspotlodengeteken
d sierlijk en rank als wingerds in de zon om eerbiedig vo
or tebuigen die lach van jou ontwapenend gulle lach die
zorgen wegneemten uitnodigt bij je te zijn naastje tekom
en staan genereus te wezen alsjij de lieve liefste zachtaa
rdige mooiemooie mens die ik altijd al lief had ik houvan
jou
Mustafa Kör