Belgische instituten als het spoor en de post kunnen natuurlijk niet ontbreken in het traject van de Dichter des Vaderlands. De trein laat Charles Ducal aan zijn opvolgster, Laurence Vielle, en voor de post roept hij haar alvast aan zijn zijde. bpost stelt deze maand zijn nieuwe collectie postzegels van 2016 voor en het koninginnenstuk daarin is zonder twijfel de zegel gewijd aan Emile Verhaeren, de illustere voorganger van onze Dichter des Vaderlands, in een prachtig ontwerp van GAL waarin de man en zijn poëzie letterlijk één worden. Voor de uitgifte schreven Charles Ducal en Laurence Vielle speciaal een gedicht.

Poste restante

Iemand wacht in een vreemde stad

in het postkantoor op een brief,

jaren al, maar de tijd is fictief.

Iemand wacht in een vreemde stad

op iets liefs, in de wetenschap

dat thuis, in een tijdloos nu, iemand

een inktspoor begint dat ginds

al zingt in het wachtende oog.

Zo schrijven zij samen een brief,

die zeker zal komen, vandaag nog,

iedere dag weer opnieuw. Misschien

glijdt hij nu in de bus, pas voltooid,

de postzegel opgedrukt als een kus.

Misschien komt hij nooit.

Charles Ducal

Il y a dans un home

d’une rue de Flandre

les lèvres fanées d’Hélène

103 ans cette année

je ne vais pas la voir

une fois par an

elle dépose un baiser

sur une enveloppe blanche

bonne fête elle me dit

fidèle comme la vie

tous les facteurs de Flandre

connaissent son écriture

claire et précise

plume

tous les postiers du monde

reçoivent son baiser

écume

tissé au timbre et à ses doigts plissés

vieil oiseau aux ailes de papier

traverse mon enfance

ce timbre-ci Hélène

oh comme je le désire

sous mes lèvres à tes doigts

sous tes lèvres à chez moi

pour un baiser encore.

Laurence Vielle