De beroemde regels ‘Stop! Laat ons wenen, denkend aan een geliefde, en een kampplaats, Bij de kromme zandduinen tussen Dakhul en Hawmal’ zijn van de Arabische dichter en prins Imrou oul Qaïs. Imrou oul Qaïs stierf in 540 na Christus en zijn korte prinsenleven lang laveerde hij tussen dichterschap en politiek. Maar ook als Arabische dichters niet als prins in de woestijn waren geboren, genoten ze aanzien en werden ze geconsulteerd als de koning advies kon gebruiken. Hun reputatie kwam van het eindeloze reciteren aan kampvuren ‘s avonds. Van oudsher beschouwde men de poëzie als het archief van de zeden, de gewoonten, de taal en de geschiedenis van de gemeenschap *1. Het tweejaarlijkse ambt van Dichter des Vaderlands vereist natuurlijk niet dat de dichter advies gaat geven aan koning en politici. In een land waarin communautaire crisis na communautaire crisis nu al decennialang wordt uitgelokt, om andere wantoestanden toe te dekken, heeft een Dichter des Vaderlands in tegenstelling tot politici, geen seconde te verliezen.
Geheel volgens de regels van de poëtische kunst is het project Dichter des Vaderlands net ontstaan uit de wens van enkele literatuurhuizen om zonder onderscheid te verbinden, wat geld en de lust naar macht, nu juist proberen te scheiden. Na de aanslagen in Zaventem en Maalbeek ontwaakte iedereen in Brussel maar ook in België en Europa en ja, bij uitbreiding de hele wereld, een moment lang sprakeloos en statenloos. Er diende een vuist te worden gemaakt naar alle verdeel en heers-technieken omdat ze de op grote schaal georganiseerde diefstal die we bij gebrek aan beter kapitalisme en beschaving noemen, blijven legitimeren. Er dienden muren te worden afgebroken en woorden van troost en liefde te worden gevonden, woorden die iedereen kon begrijpen. Kalimafiesta, het eerste festival van de Arabische poëzie te gast in Brussel, gaat verder met het afbreken van de muren tussen de gemeenschappen, en ze onderbouwt met vereende krachten de nieuwe wereld waarin we elke dag ontwaken, met nieuwe gedichten. Kalimafiesta trekt in naam van Dichter des Vaderlands, nu ook met de steun van vele Brusselse partners, voorbij de muren van alle afzonderlijke instituten, de straat op. Poëzie komt altijd weerloos en met lege handen, maar wiens welwillend oor ze heeft gevonden, die sterkt ze tot het einde der tijden. De poëzie zal het eeuwige, dat in elk van ons op woorden wacht, verwelkomen en waar ook ter wereld, in welke taal dan ook, laten thuiskomen.
*1: p.19 De vorsten van het woord. Teksten over Dichterschap en poëzie uit Oosterse tradities.Studies en vertalingen. Onder redactie van W.L.Idema Bijdrage van G.J.H. Van Gelder ‘Nomadische heroïek en steedse retoriek: kunst en kunstmatigheid in de Arabische poëzie.’
Met dank aan de Nationale Loterij en haar Spelers
Met de steun van het Cultureel Samenwerkingsakkoord tussen de Franse en De Vlaamse Gemeenschap.
Aan de vooravond van Poëzieweek, op woensdag 29 januari 2020, zal Els Moors de fakkel van Dichter des Vaderlands doorgeven aan de Franstalige Carl Norac. Tijdens een officieel persmoment spreekt Els haar laatste woorden als Dichter des Vaderlands uit en zal de sinds kort in Oostende residerende Norac aangesteld worden als Dichter des Vaderlands voor 2020-2021!
De huidige dichter des vaderlands verblijft samen met een groep aangespoelde schrijvers op uitnodiging van de 
Vanaf 30 januari 2020, zal de missie van Carl Norac gedurende twee jaar erin bestaan om gedichten te schrijven, geïnspireerd door heel het land, zijn geschiedenis en actualiteit. Hij zal het Belgische publiek beter leren kennen, en kijkt in het bijzonder ook uit naar het contact met de scholen in ons land. Zijn missie zal zijn: doorheen heel het land en over de landgrenzen heen, de Belgische poëzie bekender maken. Vanaf 23 april zal hij de officiële ambassadeur worden van Els Moors tot aan het einde van haar ambtstermijn en zal hij meewerken aan enkele van haar projecten. Els, op haar beurt, zal haar opvolger vanaf de Nederlandstalige kant ondersteunen in 2020-2021.
