Onze nieuwe Dichteres des Vaderlands, Lisette Lombé schreef met ‘En dan zullen we dezelfde taal spreken’ haar tweede staatsgedicht. Na ‘Onder een voetbalshirt’, het ontroerende gedicht dat Lisette schreef ter gelegenheid van haar officiële inhuldiging op 28 maart, wil ze met dit nieuwe gedicht de racistische motieven die via bepaalde politieke campagnes op sociale netwerken worden verspreid aan de kaak stellen. Over de aanleiding van deze tekst, aan de vooravond van de Belgische federale verkiezingen, zegt ze het volgende:
Enkele dagen voor het schrijven van het gedicht zag ik op een brug boven de autosnelweg tussen Namen en Luik twee jongemannen met grote vlaggen in de Belgische kleuren zwaaien. Op een bord stond “Stop immigratie”. Mijn peetdochter van 16 vertelde me dat video’s van soortgelijke acties van extreemrechtse politieke partijen verspreid werden via sociale media. Ik was geschokt door het racisme en de methodieken om deze boodschap via hedendaagse kanalen naar jongeren te verspreiden. Dit gedicht ontstond uit gesprekken die ik nadien had met mijn kinderen en de kinderen van mijn zus.
