Mijnheer P. H. Geboren op 30/12/1931 en overleden te Tongeren op 27/04/2020
Een man van daden waar elk van zijn patiënt over kan meepraten. Een luisterend oor waar je geheimen aan kon toevertrouwen. Een fijne man met een mooie lach die harten deed verwarmen, lange afstanden legde hij af om bij ieder van zijn patiënten langs te gaan die hem nodig had. Groot of klein maakte niet uit. Met tien kinderen in ons gezin waarvan ik de jongste was, is zeker niet zo verwonderlijk dat hij ook bij ons vaak over de vloer kwam. Hij was een goed mens vooral naast zijn dokter zijn. Een vertrouwensfiguur in vele levens. Hoewel ik ondertussen 57 jaar ben geworden zie ik hem nog haarscherp voor mij zoals in mijn kindertijd. Zo zal ik hem mij ook altijd herinneren. Hij is nu een eenzame weg opgegaan naar het hiernamaals. Maar ook daar zal hij van harte welkom zijn en goed onthaald worden. Hoe kan het ook anders.
Voor P. H. (rust in vrede)
Alles smaakt nu bitterzoet.
Iedereen die je liefhad wacht in stilte op jouw laatste afscheidsgroet.
De wind fluisterend, een eeuwigdurend lied.
Een verweesde blik op gezichten die verstilt kijken naar de leegte die je achterlaat.
We gaan je aanwezigheid allemaal missen.
Maar afscheid nemen doen wij alleen van het tastbare.
Wij gaan je vanaf heden verder dragen in ons hart.
Je lichaam nu ter ruste leggen, ja…
Zodat je je geen zorgen meer moet maken om ons.
Maar jou dragen we mee de rest van ons leven.
Je glimlach bij je kleinkinderen, je fiere houding bij je kinderen, je trots bij je vrienden.
Iedereen heeft wel iets van jou in zich die ze voor altijd zullen koesteren.
Laat je nu maar meevoeren met wind en regen.
Over velden en wegen tot je je bestemming bereikt.
Verder dan het oog reikt en handen kunnen raken.
Maar steeds dicht genoeg bij het plekje in ons hart.
Want daar zullen wij je voor altijd blijven dragen.
Nerkiz Sahin
